«جهان انسان چندگانه است، همچنان که نگرش‌های او. آنچه چندگانه است به علّت فقدان قطعیت و سادگی، انسان را به هراس می‌افکند. انسان‌ها ترجیح می‌دهند که فراموش کنند چه امکانات و احتمالات بسیاری برای ایشان وجود دارد. انسان‌ها دوست دارند که به آن‌ها بگویند فقط دو جهان و دو راه وجود دارد. این نحوه از برخورد به خاطر قاطعیتی که در آن است التیام می‌دهد و همیشه یکی از این راه‌ها مبتذل و دیگری طریق استعلا است.»
از مقدمّه والتر کافمن بر کتاب «من و تو» نوشته مارتین بوبر، ترجمه ابوتراب سهراب و الهام عطاردی.
شاید یکی از سخت‌ترین کارها، همین پذیرش عدم قطعیت در سرشت جهان و انتخاب‌های انسانی است. اغلب ما برای گریز از این تنگنا تن به دروغ‌های سخت و فریب‌های بزرگی می دهیم و از همه توش و توانمان برای ساده‌سازی چیزها استفاده می کنیم. امّا هیچ‌چیز هیچ‌وقت این اندازه ساده، قطعی و مسلّم نیست. این تنها ما هستیم که ترجیح می‌دهیم چیزهایی را نبینیم و دیده‌هایی را انکار کنیم.
