تا به حال به سرشت متناقض این روایت‌ها و تصویرها فکر‌ کرده‌اید؟ اغلب ما  تصوری از خوشبختی داریم و گمان می‌کنیم این تصویر، راهنمایی ما به سوی شرایطی است که در آن احساس خوشبختی می‌کنیم و از خالی‌های درون و بیرونمان رنج نمی‌بریم. اما دقیق‌تر که می‌شویم می‌بینیم این تصویر کارکردی عکس دارد. این تصویر چنان روایتی را از خوشبختی پیش روی ما می‌گذارد که اساساً نرسیدنی است و در نتیجه نه به عنوان راهنمایی به سوی خوشبختی که به عنوان راهی برای ایجاد ناکامی و احساس نابسندگی مدام عمل می‌کند. این تصویر به ما نمی‌گوید چگونه خوشبخت باشیم، بلکه کمک‌مان می‌کند همیشه احساس ناکافی بودن و بدبختی کنیم. عجیب است، نه؟