این روزها که تصاویر رسیده از تلسکوپ جیمز وب، نگاه بسیاری از ما را دوباره به عظمت کیهان دوخته است، پرسشی قدیمی ذهن من را درگیر می‌کند: آگاهی از بی‌کرانگی هستی با ما چه می‌کند؟ چه چیزی را بی‌معنی می‌کند و چه چیزی را باقی می‌گذارد؟ روزهای نوجوانی، وقتی برای…

در نوجوانی و جوانی، به زندگی و بودن در این جهان که فکر می کردم، از دریچه‌ی حیرت و سرگشتگی و امید بود. حیرت‌زده می‌شدم از این‌که هستم و جهان وجود دارد، سرگشته بودم و نمی‌دانستم حالا با این زندگی چه باید کرد و امید داشتم به فهمیدن و یافتن…

به مبهوت شدن فکر می‌کنم. به آن حالتِ گیجی و سکوتی که در آن، حال خودت را نمی‌فهمی و کلمه‌ای برای گفتن از احساست نداری؛ به نگاه خیره و چشمان گرد شده‌‌‌‌ از مواجهه با اتفاقی که انتطارش را نداشتی و توان هضم کردنش را هم نداری؛ به سرگشتگی‌ میان…

تا به حال به کشتنِ یک مورچه یا پشه فکر کرده‌اید؟ خیلی راحت دست‌هایتان را در هوا به هم می‌زنید و موجودی که کنار گوشتان وز وز می‌کرد و خونتان را می‌مکید از بین می‌رود. یا روی لبه جدولی نشسته‌اید و مورچه‌ای از کنارتان رد می‌شود. کافی است انگشتتان را…

https://mahmoudmoghaddasi.com/wp-content/uploads/2023/06/video_2023-06-14_11-09-40.mp4   به نظر می‌رسد هر تصوری درباره خداوند باید گنجایش حیرتِ مواجهه با چنین صحنه‌ای را داشته باشد. اما خدای کدام یک از ما چنین است؟ درباره‌ی خدا: ما همیشه در نهایت با تصویرمان از خدا روبه‌روییم و نه با خود خدا؛ تصویری که برای بعضی از ما در…

گفت: می‌دانی باور به کدام آخرت، اضطراب ما را کاهش می‌دهد؟ گفتم: نه، برایم بگو. گفت: آخرتی که صرفاً هست و هیچ جزئیاتی ندارد. دانستن هر وصفی از آخرت، آن را بی‌معنا می‌کند. از خوشی‌هایش اگر بگویند بی‌معنا می‌شود، از ابدیت‌اش اگر بگویند بی‌معنا می‌شود. حتی اگر از دانستن و…