دوره‌ی پرسش‌های بزرگ فلسفی
ترم دوم از مبحث «فلسفه‌ی دین»: دیندار بودن به چه معناست؟
دیندار بودن، نوعی نسبت و رابطه با جهان است؛ نوع خاصی از بودن و زیستن که در دل خود، مجموعه‌ای از باورها، احساسات و عواطف، امیال و خواست‌ها و رفتارها را دارد. اما چه زمانی می‌توان گفت یک فرد دیندار است؟ فرد دیندار به جهان چگونه نگاه می‌کند؟ چه باورهایی در مورد خودش، زندگی، دیگری و خدا دارد؟ باورهایش را از طریق ایمان به دست می‌آورد یا عقل؟ او متون دینی را چطور می‌فهمد؟ آن‌ها را همچون متون علمی یا تاریخی می‌خواند یا نگاهی استعاری و نمادین به آن‌ها دارد؟ فردِ دیندار در تعارضِ میانِ باورهای دینی و علمی‌اش چه می‌کند؟ آیا برای دیندار ماندن نیاز داریم خدا پاسخی به ما بدهد؟ آیا به چیزی از جنس تجربه‌ی دینی نیاز داریم؟ آیا می‌توان به ادیانِ نهادینه شده باور نداشت و همچنان دیندار بود؟ آیا دین‌داری نامعقول است؟ و …
این‌ها سؤالاتی هستند که در این ترم تا جای ممکن به سراغشان می‌رویم.
ترم‌های دیگر مبحث «فلسفه‌ی دین»
پشتیبانی و ارتباط با ما
تلگرام آبان | ۰۹۲۲۶۷۲۸۵۳۳
