خاطره، همیشه چیزی تلخ و شیرین است. اگر خوب باشد، شیرینی‌اش با تلخیِ سپری شدنش به یاد می‌آید و اگر بد باشد، شیرینیِ سپری شدنش با تلخیِ رخ دادنش. خاطره عجیب است. وصلت می‌کند به چیزی که دیگر نیست. خیالاتی‌ات می‌کند. تو را از خودت بیرون می‌کشد. سینه‌ات را فشار می‌دهد. نفس عمیقی می‌کشی و بعد به یاد می‌آوری که همه آن اتفاقات سپری شده‌اند.
دوباره همان زندگی به سراغمان می‌آید.
در روزهای کرونا، تصور بسیاری از ما این بود که تا مدّت‌ها قرار است سایه احوالی آخرالزّمانی بر جلسات درمان