نوستالژی، گاه یک احساس است که می‌آید و می‌رود و گاه تبدیل به وصف کسی می‌شود. انسانِ نوستالژیک صرفاً دلتنگ گذشته نیست؛ دلتنگی نحوه‌ی بودن اوست. و چه عجیب است مدام دلتنگ کسی یا چیزی بودن.
انسان نوستالژیک تنها برای لحظاتی به اکنون وصل می‌شود و بی‌درنگ دوباره به گذشته خودش، والدینش، سرزمینش و … باز می‌گردد. او در میان خاطرات متولد می‌شود، در دلتنگی زندگی می‌کند و کمی بعد به گذشته می‌پیوندد. انسان نوستالژیک، این‌گونه اکنونِ تلخ و آینده‌ی اضطراب‌آور را تاب می‌آورد.
