آنچه در روان آدم هضم میشود، چه خوشی و چه ناخوشی و چه کامیابی و چه رنج، کار چندانی با او نمیکند. آنچه میماند و هضم نمیشود، همان است که آدم را از پا در میآورد: شکست فهمیده نشده، خطایی که نمیتوانیم انجام دادنش را بپذیریم، خوشی غیرقابل گفتگو با دیگری، اضطراب گنگ و معلق در هوا، ترس ناشناخته، زیان خودساخته، طرد شدنِ بیتوضیح و … . گاهی اوقات فکر میکنم آدمی برای خوشبختی، بیش از هرچیز به توان هضم کردن تجربهها و اتفاقات نیاز دارد. تجربههای معنادار نشده و بارهای باقیمانده بر دوش روان، گاه سایههایی دارند به وسعت یک عمر و هر تجربهای را تیره و تار میکنند.
روانکاوی به روایت مدرسهٔ دوباتن
دسته بندی: آثار | کتاب ها نویسنده: آلن دوباتن مترجم: محمود مقدسی ناشر: کرگدن سال انتشار: ۱۴۰۲ خرید کتاب: لینک اوللینک دوملینک سوملینک چهارمتقریباً همۀ ما، از وقتی که به…