میزان آزادی ما را چه چیزی تعیین می‌کند؟ بی‌شک، امکان تجربه‌گری‌مان. آن‌کس که امکان عینی و روانی بیشتری برای تجربه کردن دارد آزادتر است. هر تجربه پنجره‌ای به بیرون و فرصت ساختن چیزی تازه و ساخته شدن سوژه‌ای متفاوت است. بدون تجربه‌ها و مواجهه‌های تازه، چیزهای تکراری را برای هزارمین بار می‌سازیم و ناکامی‌های مشابه و خوشی‌های بی‌رمق تکراری را از سر می‌گذرانیم.
برای همین مهم‌ترین چیزی که پدر و مادرها به فرزندشان می‌دهند یا نمی‌دهند، امکان عینی و روانی تجربه کردن است. والدین وسواسی، مستبد، کنترل‌گر، افسرده، زیادی حاضر و زیادی غایب به سختی این امکان را برای فرزندانشان فراهم می‌کنند. آن‌ها بهای تجربه کردن را برای فرزندانشان بالا می‌برند و دست و پا بسته در این دنیا رهایشان می‌کنند. فرزندان آن‌ها عموماً درگیر تر‌س‌ها، اضطراب‌ها و اشتیاق‌های تکراری‌اند و به سختی می‌توانند با ابزارهای تکراری از بن بست‌هایشان بیرون بیایند.
