ما آدم‌های معمولی را همین دروغ‌های کوچک بیهوده از پا در می‌آورند؛ همین دروغ‌های کوچکی که باعث می‌شوند حالِ خودمان را نفهمیم و کسی نفهمد از او چه می‌خواهیم. همین دروغهایی که می‌گوییم تا نرنجیم یا نرنجانیم، اما فاصله می‌اندازند و از هم دورمان می‌کنند؛ همین دروغهایی که می‌گوییم تا خودمان را خلاص کنیم و گرفتارتر می‌شویم؛ همین دروغهایی که از سر ترس‌های کوچک و بزرگمان می‌گوییم.
ما آدم‌های معمولی به دلایل معمولی، دروغ‌های کوچک بسیاری می‌گوییم و خودمان را گرفتار واقعیتی بیهوده تودرتو می‌کنیم. گاهی لازم است کمی از خودمان فاصله بگیریم و به دروغ‌هایمان فکر کنیم: چرا آن‌ها را می‌گوییم و اگر نگوییم جهانمان چه تغییری می‌کند؟
نقاش: مهتا معینی