به نظر می‌رسد هر تصوری درباره خداوند باید گنجایش حیرتِ مواجهه با چنین صحنه‌ای را داشته باشد. اما خدای کدام یک از ما چنین است؟

درباره‌ی خدا: ما همیشه در نهایت با تصویرمان از خدا روبه‌روییم و نه با خود خدا؛ تصویری که برای بعضی از ما در طول عمر ثابت می‌ماند و برای بسیاری، تغییر می‌کند. آن‌که مومن است، به تصویری از خدا مومن است و آنکه به خدا باور ندارد نیز تصویری از خدا را به چالش می‌کشد. عرفا می‌گفتند ماندن در تصویری از خدا شرک است. به عقیده آ‌ن‌ها، انسان در حال شدن است و با تغییرِ او تصویرش از خدا نیز تغییر می‌کند و باید بکند.

پذیرش همین نکته ساده اهمیت بسیار زیادی دارد. تصویر ما از خدا می‌تواند ساده و ساده‌انگارانه باشد یا بسیار پیچیده، رازآمیز و عمیق. این روزها به خدا که فکر می‌کنم، بیش از هرچیز، تصویرم به آمیزه‌ای از خدای الهیات طبیعی و خدای هندوئیزم نزدیک است؛ گونه‌ای همه-در-خداییِ (panentheism) رازآمیز؛ ادراکی از خدا که وحدت و متشخص بودنش با حضور منتشرش در همه چیز منافاتی ندارد؛ تصویری سازگار با حیرت و مواجهه انسانی با جهان.