بحران کرونا هم آسیب ایجاد می‌کند و هم فرصت. تقریباً هر بحرانی چنین است. در بحران، زندگی روزمرّه ترک می‌خورد، نظمِ پیشینِ اتفاقات به هم می‌ریزد و ضرورتی تازه برای مطابقت با شرایط به وجود می‌آید. در این حالت، هرچند چیزهایی آسیب می‌بینند امّا به تبعِ نیاز به تاب‌آوری، امکانات جدید و ابزارهای تازه ای نیز ساخته می‌شوند. در این وضعیت، افراد، ناگزیر از خلاقیت، کنار گذاشتن ترس‌ها و عبور از بسیاری بازداری‌هایشان می‌شوند. این را در همین چند روز به خوبی می‌توان دید. کمی بعد از آغازِ بحران، اکنون که آن را به عنوان روزمرّه‌ای تازه و کم‌و‌بیش ماندگار پذیرفته‌ایم، از افراد گرفته تا کسب و کارها، همه آرام آرام به سراغ ایده‌های تازه می‌روند؛ ایده‌هایی که در شرایطِ معمول پیشین یا اصلاً به ذهن نمی‌رسیدند یا با هزینه معقولی نمی‌شد آزمونشان کرد. دوره‌های بحرانی هرچند با فرسایش‌هایی همراهند امّا یکسره تلخ و ویرانگر نیستند. آن‌ها ما را به مرزِ محدودیت‌هایمان می‌رسانند و ناگزیرمان می‌کنند در عینِ هراس و تردید، قدمی به آن‌سویشان برداریم و جهان تجربه‌هایمان را گسترده‌تر کنیم.