این اتاق زمانی پُر بود. حالا که برگشته‌ام از آن همه آدم و میز و صندلی و صدا، خاطره مانده است. هر بار که می‌روم چیزی از خیالِ این اتاق کم می‌شود. می‌ترسم دوباره که برگردم خاطره‌هایش را هم برده باشند.
دوباره همان زندگی به سراغمان می‌آید.
در روزهای کرونا، تصور بسیاری از ما این بود که تا مدّت‌ها قرار است سایه احوالی آخرالزّمانی بر جلسات درمان