میل توأمانِ پنهان ماندن و شناخته شدن

این‌که دیگری چه‌قدر ما را می‌شناسد، تا حد زیادی به این بستگی دارد که چه‌قدر به او اجازه و امکان می‌دهیم که ما را بشناسد. وقتی خودمان را از او پنهان می‌کنیم و جلوی هر آشکار شدنی را می‌گیریم، او چگونه می‌تواند ما را بشناسد؟

آن‌که شاید بی‌آشکار کردنِ آگاهانه بتواند ما را بشناسد، مادر است، آن هم تنها در سال‌های آغازین زندگی. بعد از آن، اگر انتظار شناخته‌شدن داریم، باید جرئت آشکار کردن را هم (با همه دشواری‌هایش) داشته باشیم.

آن‌که پنهان می‌شود، نقش بازی می‌کند یا از خود حرف نمی زند، چه‌گونه می‌تواند انتظار همدلی و رابطه‌ی عمیق را از دیگری داشته باشد؟ اما چه چیزی در گفتن، آشکار شدن و ابراز کردن هست که این‌قدر ما را می‌ترساند و در فاصله نگه می‌دارد؟

اشتراک گذاری

نوشتهٔ قبلی
کاری که ما معلم‌ها می‌کنیم (روایت یک خاطره)
نوشته‌ی بعدی
تازیانه‌های اخلاقی‌گری
edit_square

آثار دیگر

روان‌کاوی به روایت مدرسهٔ دوباتن

دسته بندی: آثار | کتاب ها نویسنده: آلن دوباتن مترجم: محمود مقدسی ناشر: کرگدن سال انتشار: ۱۴۰۲ خرید کتاب: لینک اوللینک دوملینک سوملینک چهارمتقریباً همۀ ما، از وقتی که به…

کتاب «درآمدی جدید به روان‌شناسی اخلاق»

دسته بندی: آثار | کتاب ها نویسنده: والری تیبریاوس مترجم: محمود مقدسی ناشر: انتشارات آسمان خیال سال انتشار: ۱۴۰۱ خرید کتاب: لینک اوللینک دوملینک سوملینک چهارماخلاق از منظری دیگر از…

جغرافیای تنهایی

مقاله‌ای از دکتر محمود مقدسی درباره فلسفه تنهایی، برگرفته از وب‌سایت و مجله‌ی «نگاه آفتاب»   همه‌ی ما تجربه‌ی تنهایی را داشته‌ایم. گاه از آن گریخته‌ایم و گاه به آن…