آن از دست‌دادنی که نه از سر اتفاق یا خطا که به دلیل نوع بودن خود تو پیش می‌آید؛ از سر یکپارچه نبودنت، آن‌گاه که بخشی از وجود تو چیزی را عمیقاً می‌خواهد و بخشی دیگر آن را از تو می‌گیرد و تلاش‌هایت را بی‌اثر می‌کند. آن وقت به خودت می‌بازی.

این ترس سخت‌تر است چون دشمنی آن بیرون نیست و تو پس از فقدان با خودت گلاویز می‌شوی.