روان‌کاوی به روایت مدرسهٔ دوباتن
تقریباً همۀ ما، از وقتی که به یاد می‌آوریم، با پرسش‌هایی دربارۀ خودمان روبه‌رو بوده‌ایم: چرا این احساس را دارم؟ چرا آن کار را کردم؟ چرا آن چیز را می‌خواهم؟ چرا آن فرد را دوست دارم؟
در تلاش برای پاسخ دادن به این پرسش‌ها، اغلب به این نتیجه می‌رسیم که چیزهایی دور از دسترس، گنگ یا معماگون دربارۀ ما وجود دارند و تنها با فهمیدن آنها است که می‌توانیم راهی برای پاسخ دادن به این سؤالات پیدا کنیم. روان‌کاوی یکی از قلمروهایی است که در دوران جدید، نوید پاسخ دادن به بعضی از این پرسش‌ها، یا لااقل افکندن نوری بر آنها، را به ما می‌دهد. روان‌کاوی دانشِ سخن گفتن از همان امور گنگ و معماگون است.
این دانش از رفتار و گفتار آشکار و تجربۀ خودآگاهی فراتر می‌رود و با کنکاش در ناخودآگاه می‌کوشد جهان تجربه‌های ما انسان‌ها را قابل‌فهم‌تر کند و امکان‌هایی برای تغییر پیش رویمان قرار دهد. در کتابی که پیش رو دارید، تمرکز بیش از هر چیز بر روان‌کاوی به‌مثابۀ شیوه‌ای برای درمان است و به‌تناسب، صحبت از نظریۀ ذهن روان‌کاوانه هم به میان می‌آید.
در پرداختن به این دو حوزه نیز، کتاب بیش از هر چیز، نگاهی کاربردی دارد و در پی آن است که ابزارهایی برای شناخت و عمل در اختیار مخاطبانش قرار دهد.
