برای خیلی از ما، بیشتر دیدنِ آدم‌ها یعنی بالا آمدنِ احساساتی گنگ یا ناخوشایند؛ مثلاً حسادت، بی‌کفایتی، احساس خطر، حقارت، تنهایی، ناکامی و بازنده بودن. اغلب ما زندگی‌مان را طوری سامان می‌دهیم که حتی‌الامکان از این احساسات دور بمانیم. یعنی حتی اگر نتوانسته‌ایم خودمان را بپذیریم یا از داشته‌هایمان مطمئن…

شکست در مرز میان خیال (فانتزی) و واقعیت رخ می‌دهد و فرصتی برای تفکر به وجود می‌آورد. همه‌ی حرفی که در این متن می‌خواهم بزنم همین است. شاید کمی تکراری و ساده به نظر برسد، اما به نظر می‌رسد شکست بیش از هر چیز دیگری فرصتی است برای تفکر. گاهی…