گاهی مسئله بیش از هر چیز بلد نبودن، ندیدن و آشنا نبودن است. می‌فهمی یک جای کار می‌لنگد. می‌فهمی حالت خوش نیست. می‌فهمی این آن چیزی نیست که می‌خواهی. اما چیز دیگری غیر از این ندیده‌ای، راه دیگری بلد نیستی و به فکرت نمی‌رسد که می‌شود جور دیگری هم بود…

عدم قطعیت، تردید و نگرانی همیشه در انتخاب‌هایمان باقی می‌ماند و جز با خودفریبی نمی‌توان از سد همه این‌ها گذشت. باید آن‌قدر قوی بشویم که بدون خودفریبی و در عین همه‌ی این‌ها دست به عمل بزنیم: ترس را در درونمان حس کنیم، حضورش را به رسمیت بشناسیم، تجربه‌اش کنیم، امّا…

شاید کمی عجیب به نظر برسد، امّا تصوّر می‌کنم یکی از توانایی‌های ضروری برای داشتن یک زندگیِ به‌قدرکافی خوب و تجربه‌ی رشد متناسب، توان تحمّل پس‌رفت است؛ این‌که نگرشی غیرخطّی به رشد خودمان و دیگران داشته باشیم و از مواجهه با پس‌روی‌های بی‌موقع آشفته نشویم. ما در مسیر رشدمان زیاد…