نوجوان که بودم، وقتی شدیداً نیاز به نوشتن داشتم امّا حرف‌ها و فکرهایم طوری بودند که دلم نمی‌خواست یا نمی‌توانستم هیچ‌کدامشان را بنویسم، شروع می‌کردم به توصیف یک منظره یا یک اتفاق؛ توصیفی با جزئیات و به دقّت. با این کار، هم حرف‌هایم را می نوشتم و هم نمی‌نوشتم. هم…

دیدنِ فردی ضعیف یا مظلوم در همه‌ی آدم‌ها احساس یکسانی ایجاد نمی‌کند. بعضی همدلی می‌کنند و اگر کاری از دستشان بر بیاید انجام می‌دهند. بعضی امّا تابِ روبرو شدن با ضعف را ندارند و رو برمی‌گردانند. آن‌ها انکار می‌کنند، خودشان را از دایره احساساتِ منفیِ حول فردِ ضعیف بیرون می‌کشند…

گفت: به دنبال یک راهِ گریزم؛ نه “از زندگی” که “در زندگی”. به دنبالِ جایی برای فرار از اضطرابم، فرار از غم، فرار از ملال و فرار از رنج ولی همینجا، یعنی زنده باشم امّا این احساسات را کمتر تجربه کنم. گفتم: مثلاً کجا؟ گفت: جایی که اینقدر نیاز به…

اسمش را شاید بتوان گذاشت “مدیریتِ حسرت”. یعنی از هر طرف که بروی حسرتی باقی می‌ماند. باید دست به انتخاب بزنی و میان حسرت‌هایت، یکی را انتخاب کنی و به آن تن بدهی تا به حسرتی تحمل‌ناپذیرتر دچار نشوی. یک دنیا مثال برایش می‌توان زد. مثلاً تصمیم به رفتن و…

هر کدام از ما به سبک خودمان شکننده‌ایم؛ حتی آن‌ها که ظاهری قوی و توانمند دارند. آخر چطور می‌شود انسان بود و شکننده نبود؟ چه کسی نیازمند دیگری نیست؟ چه کسی نمی‌ترسد؟ چه کسی احساس تنهایی نمی‌کند؟ چه کسی زخمیِ مقایسه‌کردن‌‌ها و حسرت‌هایش نیست؟ چه کسی تلخ‌کام از دست دادن‌…