این روزها که بسیاری از ما در خانه مانده‌ایم و سعی می‌کنیم اوقاتمان را با دیدن فیلم، خواندن کتاب، آشپزی‌کردن، گفتگو‌کردن با این و آن، دورکاری، چک کردن اخبار و … سپری کنیم، پیشنهاد من این است که بیایید فیلم هندی ببینیم. سینمای امروزِ هند، نه دیگر مثل گذشته خیالی، فانتزی و ساده‌انگار است و نه مثل سینمای ایران غرق در تلخی، پیچیدگی و بی‌سرانجامی. بسیاری از فیلم‌های هندی این سال‌ها، هرچند هنوز با خوشی به پایان می‌رسند، امّا روایت‌های منسجم و پیچیدگی‌های باورپذیری دارند. این روزها که واقعیت، تلخ، گنگ و غیرقابل فهم شده است، احساس می‌کنم جهانِ فیلم‌های هندیِ سال‌های اخیر به بسیاری از ما کمک خواهد کرد. آن‌ها نسخه‌های به‌قدر کافی پیچیده امّا خوشبینانه و امیدبخشی از واقعیت هستند. واقعیت هرچه که هست، رویکردِ ما به آن می‌تواند آن را تلخ‌تر و تحمل‌ناپذیرتر کند. در این بین، تجربه خوشبینی باورپذیرِ این دسته از فیلم‌ها، به ما فرصتِ انتخاب متفاوتی برای مواجهه با زندگی و بحران را می‌دهد.
برای شروع، من فیلم‌های Hichki، PK، Dangal و Dear Zindagi را پیشنهاد می‌کنم. شما هم اگر فیلم هندی خوب دیگری با این مختصات می‌شناسید به من معرّفی کنید تا هم خودم ببینم و هم آن را در اینجا معرّفی کنم.