کاستن از تنهاییِ درد

درد، صرفاً آدم‌ها را مچاله و رنجور نمی‌کند، تنهایی هم می‌آورد. درد ما را از کسانی که درد نمی‌کشند، جدا می‌کند. درد، مرزی می‌گذارد میان ما و دیگران، و تا زمانی که هست، فاصله‌ می‌اندازد میان ما و آن‌هایی که در این تجربه شریک نیستند.

گاهی اوقات نمی‌توانیم از درد و رنج دیگری کم‌ کنیم. اما می‌توانیم به واقعی بودن دردش اذعان کنیم و نشان دهیم که رنج کشیدنش را می‌فهمیم. می‌توانیم در سکوت کنارش باشیم و به او نشان دهیم که تنها نیست. گاهی اوقات، همه مراقبت، همین تنها نگذاشتن دیگری در تجربه درد است.

اشتراک گذاری

نوشتهٔ قبلی
آنکه بیش از همه من را می‌شناسد
نوشته‌ی بعدی
منتظر و سوگوار نبودن
edit_square

آثار دیگر

روان‌کاوی به روایت مدرسهٔ دوباتن

دسته بندی: آثار | کتاب ها نویسنده: آلن دوباتن مترجم: محمود مقدسی ناشر: کرگدن سال انتشار: ۱۴۰۲ خرید کتاب: لینک اوللینک دوملینک سوملینک چهارمتقریباً همۀ ما، از وقتی که به…

کتاب «درآمدی جدید به روان‌شناسی اخلاق»

دسته بندی: آثار | کتاب ها نویسنده: والری تیبریاوس مترجم: محمود مقدسی ناشر: انتشارات آسمان خیال سال انتشار: ۱۴۰۱ خرید کتاب: لینک اوللینک دوملینک سوملینک چهارماخلاق از منظری دیگر از…

جغرافیای تنهایی

مقاله‌ای از دکتر محمود مقدسی درباره فلسفه تنهایی، برگرفته از وب‌سایت و مجله‌ی «نگاه آفتاب»   همه‌ی ما تجربه‌ی تنهایی را داشته‌ایم. گاه از آن گریخته‌ایم و گاه به آن…